321 / 462
(
321
̦ÌIËÅ
"ХИКМЕТ"
баспа үйі
көрсетіңдер! (Сонда ғана) ешбір жан өзгеге зұлымдық жасамайды. Әрі
ешбір жан басқа біреуге тәкаппарланып, өзін артықпын деп санамасын!» -
деп уахи етті»
- дейді
(Мүслим, Жәннат 64; Әбу Дәуіт, Әдеп 40; ибн Мәжә, Зүһд 16)
.
Аллаһ Тағаланың осындай әмірлеріне құлақ аспай, дін бауырын қор
көрген кез келген жан үлкен зарарға тап болады. Бұған Аллаһ Елшісінің
(с.а.у.):
«Кісіге күнә ретінде, мұсылман бауырын қор көру жеткілікті»
, -
деген хадисі айғақ бола алады
(Мүслим, Бирр 32)
.
Аллаһтың құлдарын төмен санау, жүректе тақуалықтың болмауы-
нан, тәкаппарлықтан туады. Қажы Байрам Уәлидің сөзіне құлақ ассақ:
«Тәкаппарлық – белге байланған тас секілді. Не ұшыртпайды, не
жүздірмейді».
Хазірет Әбубәкір (р.а.): «Құл, дүние нығметтерінің біріне мас бо-
лып, тәкаппарланса, Аллаһ Тағала сол нығмет одан кеткенше оны жек
көреді», - дейді.
Бір күні Аллаһ Елшісі (с.а.у.) маңайындағы сахабаларға қарап:
«Жүрегінде зәредей тәкаппарлығы бар жан, пейішке кірмейді»
, - деді.
Сахабалардың бірі: «Адам, киімі мен аяқкиімінің әдемі болуын
қалайды ғой», - деп бұл мәселені жақсылап түсінгісі келді.
Пайғамбарымыз (с.а.у.):
«Аллаһ әдемі. Әрі әдемілікті сүйеді.
Тәкаппарлық болса, ақиқатты қабыл етпеу және адамдарды қор көру»
, -
деген түсініктеме жасады
(Мүслим, Иман 147; Әбу Дәуіт, Либас 26; Тирмизи, Бирр
61)
.
Адамдарды қор көрудің, тәкаппарлықтың соңының қандай
болатындығын көрсететін төмендегі мына хадистерге назар салайық:
Аллаһ Елшісі (с.а.у.) былай дейді:
«Бір кісі: «Уаллаһи, Аллаһ пәленшені
кешірмейді», - деп ант-су ішті. (Мұны естіген) Ұлы Аллаһ: «Пәленшені
кешірмейтіндігіме, кімнің (ант ішіп) үкім беруге құқығы бар? Мен оны
кешірдім, ал сенің амалдарыңды жоқ еттім», - деді»
(Мүслим, Бирр 137)
.
Пайғамбарымыз (с.а.у.) басқа хадисінде былай дейді:
«Кімде-кім (өзін өзгелерден артық көріп): «Адамдар құрып кетті»,-
десе, олардан бұрын өзі құриды»
(Мүслим, Бирр 139; Әбу Дәуіт, Әдеп 77)
.
ҚұранКәрімгежүгінсек,әрбірпайғамбардыңқауымындағымүшріктер
иман келтірген мүминдерді қор көрген. Пақырлармен мәжілістес болуды
ар санаған. Мысалы, Нұх (а.с.) Пайғамбардың қауымындағы мүшріктер:
«Соңыңнан қор көрген жандар ерді екен деп, саған иман келтірейік пе?»
- деп, пақырларды қуып жіберуін талап етті. Өйткені олар, пақыр және
бейшара біреулердің сенген дінін хақ дін екендігіне иланбайтын. Ал Нұх
(а.с.) оларға былай деп жауап берген болатын: