Өркениет шыңындағы жауһарлар

347 / 462

(
347
̦ÌIËÅ
"ХИКМЕТ"баспа үйі
Имам Ағзам Әбу Ханифа әділетті, турашыл әрі біреуге қол ұшын
беруді жақсы көретін саудагер еді. Сатып алушы пақыр яки досы бол-
са, тауарды өз бағасына сататын. Тіпті тапқан пайдасын сатып алушыға
беретін күндері де болатын.
Бір жолы бір кәрі әйел келіп:
– Мен пақыр жанмын! Мына киімді өз бағасына маған сатасың ба? -
деп қолқа салады. Әбу Ханифа:
–Жарайды! Төрт дирһам бер де, ала бер! - дейді. Әйел киім бағасының
өте төмен екендігіне таң қалып:
– Мен, жасы ұлғайған жанмын. Менімен әзілдесіп тұрсың ба? - дейді.
Әбу Ханифа:
– Жоқ! Әзілдесіп тұрғаным жоқ. Мен бұл киімнің түрінен екеуін са-
тып алған едім. Біреуін екеуін сатып алған ақшаға, төрт дирһам кемге
саттым. Яғни, мына киім маған төрт дирһамға қалды. Мұны сен ал, - деп
жауап береді.
Бір жолы достарының бірі келіп:
– Маған осындай сапада, осындай түсте бір киімдік мата керек еді, -
дейді. Имам:
– Біраз күте тұр! Ол матаның бағасы түссе, саған алып қоямын! -
дейді.
Бір апта өтпестен, әлгі сипаттағы мата келіп түседі. Досы жол-
жөнекей Әбу Ханифаға соғады. Имам:
– Сенің сұранысыңды дайындап қойдық! - дейді. Ол:
– Қанша болды? - деп сұрайды. Имам:
– Бір дирхамға, - деп жауап береді. Досы:
– Сені менімен қалжыңдасар деп ойламаушы едім, - дейді. Имам:
– Жоқ! Қалжыңдасып тұрғаным жоқ. Мен, жиырма динар және бір
дирһамға екі киім сатып алған болатынмын. Біреуін жиырма динарға
саттым. Ал мынау маған бір дирһамға түсті, - дейді191.
***
Әйгілі ғалым Яқуб ибн Шайба былай деп әңгімелейді:
«Бір адамның жүз динары бар болатын. Құрбан мерекесі жақындап
қалғанда, достарының бірі хат жазады.
Ол хатта: «Мерекенің келуі жақындап қалды. Бірақ қолымда
191. Хатиб Бағдади, Тариху Бағдад, Бейрут, Дарул-Кутубул-Араби ХІІІ, 362; Әбу Заһра
34-35.