386 / 462
(
386
¯ркениет ШЫ£ЫНДАªЫ ЖАУ³АРЛАР
Алтын ғасырдан қазіргі шағымызға дейін
"ХИКМЕТ"
баспа үйі
қалдыңдар ма?Жанымды қолында ұстап тұрғанАллаһқа ант етейін, Сағд
ибн Муғаздың жәннаттағы бет орамалдарының бірі, мынадан қайырлы
әрі әдемі», - деді. Кейін үстіндегі киімді шешіп, Хазірет Жағфарға (р.а.)
беріп жіберді. Жағфар (р.а.) оны киіп алды. Мұны көрген Аллаһ Елшісі
(с.а.у.): «Мұны саған кисін деп бермедім», - деді. Хазірет Жағфар: «Жа-
райды. Онда мұны не қылмақпын?» - деп сұрады. Аллаһ Елшісі (с.а.у.):
«Бауырың Нажашиға беріп жібер», - деді
(Ахмед III, 229; ибн Әсир, Усдул-Ғаба
I, 324; ибн Сағд I, 456-457)
.
***
Дихятул-Кәлби Пайғамбарымызға (с.а.у.) бір мәсі және бір шапан
сыйға тартты. Пайғамбарымыз (с.а.у.) оларды киіп алған еді
(Тиримизи,
Либас 30/1769)
.
***
Бір күні Дәуіт (а.с.): « Аллаһым! Мен сені қайдан табамын?» - деп
дұға еткен еді. Аллаһ Тағала: «Менен қорқып, жабығып жүргендердің
қасынан табасың», - деп уахи етті
(Ибн Кәсир, әл-Бидая IX, 287)
.
Пайғамбарымыз да (с.а.у.) әл-ауқаты нашар жандарға, жалғыз-
бастыларға, шарасыз қалғандарға, құлдарға, көңілі жабығыпжүргендерге
үлкен құрмет көрсететін. Олардың мәселелерімен өзі бас болып, айна-
лысатын. Оларды дән разы ететін бір шара тауып, көңілдерін алуды ой-
лайтын. Бұл хал, мүминдердің тәкаппарлығы мен менмендігін жоятын,
нәпсіні тәрбиелейтін жақсы әдістердің бірі болып табылады.
Әнәс ибн Мәлік былай деп әңгімелейді:
Шөлде көшіп қонып жүретін бәдәуи Захир атты бір сахаба бар бола-
тын. Бұл кісі Аллаһ Елшісіне әр келгенінде шөлде өсетін жемістерді тар-
ту ететін. Қайтатын кезде Пайғамбарымыз (с.а.у.) оның қажетті заттарын
дорбасына салып беріп: «Захир біздің шөліміз, ал біз оның қаласымыз»,
- дейтін.
Захир сұлу кісі емес. Алайда Аллаһ Елшісі (с.а.у.) оны қатты жақсы
көретін.БіркүніЗахирқолындағызаттарынсатуменайналысыптұрғанда
Аллаһ Елшісі (с.а.у.) оны арқасынан қапсыра құшақтап, көздерін екі
қолымен жапты. Захир:
− Кімсің сен? Жібер мені, - деп құтылуға тырысты. Бірақ көздерін
жапқан кісінің Аллаһ Елшісі (с.а.у.) екендігін аңғарған сәтте, жаны
жай тапты. Арқасын Аллаһ Елшісінің (с.а.у.) кеудесіне үйкей түсті.
Пайғамбарымыз (с.а.у.):
− Мына құл сатылады. Алатын кісі бар ма? - деп жар салды. Захир
мойнын бүгіп, мұңды дауыспен:
− Уа, Аллаһтың Елшісі! Мен секілді құнсыз құлға, уаллаһи көк тиын