Пайғамбарлар тарихы

290 / 352

290
Пайғамбарлар тарихы
болса, онда ол Мұсаға да келген үлкен періште Намус
акбардың өзі болды ғой»379 деп түсіндірді.
Уарақа ибн Нәуфал хазірет Мұхаммедке (с.а.с.)
пайғамбарлық жүктелгенін ұқтырып, ендігі жерде дінді
тарату жолында көп қағажу көретінін ескертті. Тіпті не
түрлі жала жабылып, елден қуылуы мүмкін екендігін де
айтты. Хазірет Мұхаммед (с.а.с.) «Сонда туған жерім-
нен қуыламын ба?» деп таңғала сұрағанда, ол «Кезін-
де қауымы сенбей, жала жаппаған, елден қуылмаған,
ауыртпалық тартпаған ешбір пайғамбар болмаған» деп
жауап берді380.
Осыдан кейін періште көпке дейін ат ізін салма-
ды. Бірде таудан қайтып келе жатқанда, әлгі періште
пайда болды. Қатты қорыққан Пайғамбарымыз (с.а.с.)
табалдырықтан аттар-аттамастан қымтанып жатып
қалады. Сол кезде періште Құранның «Мүддәссир»
сүресінің алғашқы аяттарын баян етеді.
Аятта:
يَا أَيّهَا الْمُدّثِّرُ {1} قُمْ فَأَنذِرْ {2} وَرَبّكَ فَكَبِّرْ {3} وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ {4}
«Ей,жамылғыменқымтаныпжатқан (пайғамбар)!
Орныңнан тұр, адамдарға (ақырет азабын) ескерт .
Раббыңды ұлықта . Үсті-басыңды таза ұста!»381 де-
лінді.
Алғашқы мұсылмандар
Хазірет Мұхаммед Мұстафа (с.а.с.) осы сәттен
бастап, өзіне пайғамбарлық міндет жүктелгеніне толық
көз жеткізіп, таухид сенімін жақындарына түсіндіре
379 Мауарди, Аламун нубууа, 1/275
380 Бухари, Сахих, 1\4 (3); Мүслим, Сахих, 1\97, 98
381 «Мүддәссир» сүресі, 1-4 аяттар