14 / 208
14
Тағылым тамшылары
өз-өзіне жұрт көзінше жаза бермек болғандығына да
таңғалды.
Келе сала есікті қақты. Іштен Фатиманың: – Ол
кім? – деген даусы естілді. Біләл (р.а.) өзінің атын ай-
тып Пайғамбардың қамшы сұратқанын жеткізді. Фа-
тима: – Ей, Біләл! Әкем қамшыны не істемек? – деп
сұрады.
Біләл: – Өз-өзін жазаландырмақшы, – деп жауап
берді.
Фатима: – Ей, Біләл! Қамшымен ұрып әкемнен
ақысын алмақ болған кім? – деп сұрады.
Біләл: – Үккаша, – деп жауап қатқаннан кейін
қамшыны алған бойы мешітке заулады. Қамшыны апа-
рып хазірет Пайғамбарға
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
ұстатты.
Пайғамбар болса қамшыны Үккашаға берді.
Дәл осы арада орындарынан атып тұрған Әбу Бәкір
мен Омар (р.а.) қосарлана: – Ей, Үккаша! Қамшымен
Пайғамбарды ұрғанша бізді ұр, міне арқамыз, – деп
жалыныш білдіре жон арқаларын тосты.
Хазірет Пайғамбар:
– Уа, Әбу Бәкір, ей, Омар! Аллаһ тағала сендердің
бұл тілектерің үшін сый-құрметке бөлейтіндігі
күмәнсіз, – деді.
Бұл жолы Үккашаға Али (р.а.) жалына бастады:
– Ей, Үккаша! Пайғамбарды қамшымен ұруыңа риза
емеспін. Оны ұрғанша мені ұр! Міне, арқам, міне, кеу-
дем, қай жерімнен қанша ұрғың келсе де ұр!
Оған да хазірет Пайғамбар басу айтты: – Уа, Али!
Орныңа отыр! Ұлы Аллаһ сенің бұл жақсылығыңды да
елеусіз тастамайды.
Үккашаға енді Хасан мен Хұсейін жалына баста-
ды.